صدامو باور کن
صدایی که تلخ و خسته س
باور کن ، قلبمو باور کن
قلبی که کوهه اما شکسته س
باور کن ، دستامو باور کن
که ساقه ی نوازشه
باور کن ، چشم منو باور کن
که یک قصیده خواهشه .
وسوه ی عاشق شدن
التهاب لحظه هامه
حسرت فریاد کردن اسم کسی با صدامه
اسم تو ، هر اسمی که هست
مثل غزل چه عاشقانه ست
پر وسوسه ، مثل سفر
مثل غربت صادقانه ست
باور کن ، اسممو باور کن
من فصل بارون برگم
مطرود باغ و گل و شبنم
درختم ، درخت خشکی تو دست تگرگم
باور کن ، همیشه باور کن
که من به عشق صادقم
باور کن ، حرف منو باور کن
که من همیشه عاشقم